Ideal patron kavramının Arif Suyabatmaz'da vücut bulduğunu gördüm:
"Emre’nin ofisi ile benim ofisimin iç içe olması, pek de birbirine uyan bir durum olmamaya başlamıştı. Onların çok yoğun bir ritmi vardı. Ben ise hiçbir zaman öyle bir ritme girmek istemiyordum. Öyle olunca benimle beraber çalışanlar saat 6’da 7’de gidiyorlar; ofisin öbür çalışanları sabahlara kadar kalıyordu"
yazının topyekünü için git oraya tıkla -------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------> mimarizm
3 yorum:
o ritmi istiyorum...
bi de yarın kikide borangüneyler çaliyi işiniz gücünüz yokken hazır?
geleyim. kiki nerde.
sevgilim de yokken. okumuyo nasılsa kro.
sıraselvilerde alman hastanesinin filan karşısına düşüyo. holilehi
Post a Comment