Apr 7, 2009

vay du derken

Ideal patron kavramının Arif Suyabatmaz'da vücut bulduğunu gördüm:

"Emre’nin ofisi ile benim ofisimin iç içe olması, pek de birbirine uyan bir durum olmamaya başlamıştı. Onların çok yoğun bir ritmi vardı. Ben ise hiçbir zaman öyle bir ritme girmek istemiyordum. Öyle olunca benimle beraber çalışanlar saat 6’da 7’de gidiyorlar; ofisin öbür çalışanları sabahlara kadar kalıyordu"

yazının topyekünü için git oraya tıkla -------------------------------------------------------------------------

--------
--------------------------------------------------------
-
-----------------------------------------------------------------------------------------> mimarizm

3 yorum:

melkur said...

o ritmi istiyorum...
bi de yarın kikide borangüneyler çaliyi işiniz gücünüz yokken hazır?

enola is gay said...

geleyim. kiki nerde.

sevgilim de yokken. okumuyo nasılsa kro.

melkur said...

sıraselvilerde alman hastanesinin filan karşısına düşüyo. holilehi